Diagnoza Wydziaranego Doktura: Długopis w dłoń
Przypatrując się ostatnim poczynaniom związanym z uzyskaniem poparcia w wyborach prezydenckich trzeba jasno spojrzeć na sprawę. Nie chcę tutaj prostować poglądów politycznych kogokolwiek z czytających. Trzeba się szanować mimo różnic o ile te różnice nie popadają w skrajność, bo żadna skrajność nie jest dobra i o ile te poglądy nie robią krzywdy innym osobom. Nasza wolność do wyrażania swoich opinii kończy się w miejscu, w którym zaczyna się wolność drugiej osoby.
Jednak jest coś, co trzeba zauważyć. Najważniejsze jest to, na kogo nie oddam głosu. Jest nim kandydat, który obecnie stanowi ten urząd. Niestety nasz kraj w tej chwili jest niczym dyktatura. Chwilę temu rozkładaliśmy dla kobiet czarne parasolki, a dziś patrzymy jak prezydent i politycy partii rządzącej nazywają „nie ludźmi” osoby ze środowiska LGBT. Pomyślmy jak bardzo zaczynamy zamykać kręgi tolerancji. Co ja bym zrobił gdyby ktoś zakazał mi kochać mojej Żony, bo to wg niego ideologia? Chyba rozszarpałbym go na kawałki ze złości, ale na szczęście takiej sytuacji nie będzie, bo przecież jesteśmy „normalną rodziną”.
Uważam, że obecna głowa państwa wiesza na sobie pętle, która zaczyna się zaciskać i możliwe, że to poczuł. Po podpisaniu karty rodziny i konsekwencjach na skale światową wykonywał telefony do przedstawicieli LGBT? Czyżby ten sam doradca, który zapewne chwile temu powiedział, że czas nawinąć zwrotkę zauważył, jakiego samobója znów sobie strzelają? Na szczęście to, co się powiedziało nie zostanie zapomniane. Na pewno nie przez wszystkich. Dlaczego tak naprawdę o tym piszę? Bo jeżeli utrzymamy takiego człowieka na stanowisku możemy jedynie czekać na jeszcze większy wzrost nienawiści, braku tolerancji i kolejnych kroków w tył. Co gdyby nagle rząd stwierdził, że to nasze środowisko nie pasuje do ogółu tego kraju? Przecież to nie jest naturalne, że mamy tusz pod skórą? Kto wie, kiedy zabiorą się za kolejne skrajności będące odnogami ich jednotorowego myślenia? Pewnie jedyne, co zauważymy to wyjmowany długopis...
(ciąg dalszy w komentarzu)
Nie chcę dyktatury, kobiet zmuszanych do tego, co jest wbrew woli, środowiska LGBT upokorzonego brakiem zrozumienia ich miłości, nie chcę państwa kościelnego, nie chcę, aby kler był finansowany z moich podatków, kościołowi nie odpowiada zbyt wiele rzeczy, prawo do aborcji, osoby LGBT, kto wie może zaraz zaczną przeszkadzać im i zmodyfikowani ludzie. Absurd? W ciągu ostatnich lat już takich absurdów było setki. Czy jestem tolerancyjny? Nie, jestem nietolerancyjny dla nietolerancji.