Kwarantanna – Pop Up Art Exhibition

W ostatni weekend kwietnia br. odbyła się internetowa wystawa zbiorowa pt. „Kwarantanna – Pop Up Art Exhibition”. Jedenastu artystów tatuatorów zaprezentowało swoją twórczość z pogranicza różnych dziedzin niezwiązanych z tatuażem. O wydarzeniu rozmawiamy z inicjatorem akcji Kubą Drożakiem.

Skąd taki pomysł?

Pod koniec marca, tak jak pewnie większość z nas zająłem się wielkim porządkowaniem domu. W ręce wpadła mi teczka z pracami z czasów studenckich. Mnóstwo grafik, rysunków, malarstwa i innych historii. Sfotografowałem niektóre z nich, skatalogowałem i w ostatni weekend marca zorganizowałem trzydniową mini wystawę na instastories. Zaskoczył mnie bardzo pozytywny odbiór ze strony instagramowej społeczności. Tym samym idąc za ciosem stwierdziłem, że odezwę się do kilku znajomych i zorganizuję wystawę zbiorową,

Aż tak bardzo brakuje Wam dziarania?

Nie chcę się wypowiadać za wszystkich, ale ja za tatuowaniem tęsknię bardzo.

Czy był jakiś klucz doboru artystów lub prac?

Do projektu zaprosiłem znajomych, którzy poza tym, że są świetnymi tatuatorami spełniają się artystycznie także na innych polach. Zależało mi na pokazaniu różnorodności działań podejmowanych przez ludzi zajmujących się, na co dzień tatuażem. Mamy tu do czynienia z klasycznym rysunkiem, malarstwem, ilustracją, kolażem, działaniami przestrzennymi, haftem. Sporo tego, bałem się trochę, że ostatecznie może wyjść z tego jeden wielki chaos. Na szczęście wystawa okazała się być zaskakująco spójna.

Ile prac pokazaliście?

W sumie pokazaliśmy 28 prac.

Każdy jak widać oprócz dziarania realizuje się na tradycyjnym polu artystycznym.

Tak, myślę, że bardzo ważne jest rozwijanie swojego warsztatu poza tatuowaniem. Uważam, że operując tradycyjnymi technikami budujemy swoją świadomość i wrażliwość na wielu poziomach. Nie tylko, jako twórcy, ale przede wszystkim osoby. Poza tym praca z “żywym medium” stanowi też odskocznię od codziennej rutyny, uczy cierpliwości, pokory oraz szacunku do rzemiosła. Ja wróciłem do malarstwa po ponad 8 latach przerwy i walczę ze swoją niecierpliwością (śmiech).

Wystawa miała swoją kuratorkę, Ewę Mrozikiewicz.

Gdy pomysł jeszcze kiełkował zadzwoniłem do Ewy, przedstawiłem koncept wystawy i spytałem czy nie zechciałaby pochylić się nad projektem od strony kuratorskiej. Chciałem, żeby mimo wirtualnej formy wystawa zachowała charakter wydarzenia kulturalnego. Kurator musi być.

Wystawa powstała w ramach nowego projektu „Kultura tatuażu”. Możesz powiedzieć o nim coś więcej?

“Kultura tatuażu” to projekt, który w założeniu ma opowiadać o działaniach kulturalnych z pogranicza zjawiska, jakim jest tatuaż. Chcę stworzyć przestrzeń, w której tatuaż będzie wspólnym mianownikiem i punktem wyjścia. Do czego? Do wszystkiego tego, czego nie widać na pierwszy rzut oka, a co stanowi o fundamentach społeczności ludzi tatuujących i tatuowanych. Wstęp wolny.