Siedmiodniowy maraton dziarania, czyli Rage – nowy artystyczny projekt Mistyka i Chrapskiego ze studia Noise Tattoo
Mistyk od zawsze traktował sztukę w sposób totalny. Przekraczanie granic, pokonywanie siebie i własnych słabości jest esencją tego projektu. Modelka, której szukał przez dwa lata, musiała spełnić jeden warunek - wytrzymać siedem dni.
By móc osiągnąć efekt spektakularny, monumentalny, co do powierzchni ciała. Mistyk zaprosił do tego projektu Chrapskiego. Oznaczało to, że modelka musi wytrzymać tatuowanie przez dwóch artystów przez siedem dni. W taki sposób powstało czternaście sesji całodniowych, dzieląc to na dwóch, a pracując w tym samym czasie na różnych częściach ciała. Ania - modelka, nie jest osobą, o której myślimy w kategorii komercyjnej „tattoo model”.
Projekt nie powstał po to, by potem go sprzedać, a modelka nie jest zwolenniczką portali społecznościowych. Chcieliśmy dostać możliwie najczystsze płótno. Temperament modelki pozwolił działać bez znieczuleń, a determinacja jest najlepszym znieczuleniem, dlatego tyle trwało szukanie odpowiedniej osoby. Walory kobiece Ani są świetne. Kobiece kanony piękna to kwestia gustu, dlatego też najważniejsze aby modelka wytrzymała, a nie była kolejną kopią „porn star”. Ania posiadała jeden tatuaż na przedramieniu, więc wyobraźcie sobie skalę tego, co się wydarzyło przez te siedem dni – mówi Mistyk
Mistyk i Chrapsky nie udźwignęliby tego projektu bez pomocy managerki. Logistyka, obsługa, mentalne wsparcie i doping - to w tym projekcie jeden z kluczowych elementów. Managerka, czyli „Marchewa” jest sercem studia „Noise”. Tworzy to studio wspólnie z Mistykiem. Od pierwszego dnia zostawiła na ścianach „Noise” całe swoje serce, wchodząc w branżę totalnie dla niej nieznaną, a punktem zapalnym była fascynacja pracami Mistyka.
Projektowali wspólnie. Tworząc wizualizacje mogli dyskutować, niejednokrotnie zmieniając koncepcje, układ kompozycji, tematykę, ale jedno było jasne - TRASH. Było oczywiste, że Mistyk będzie się poruszać w tematyce kobiety i abstrakcji, natomiast Chrapsky obrał temat zwierząt, skupiając się na kompozycji.
Trudnych momentów było kilka. Pierwszy nastąpił w dzień poprzedzający rozpoczęcie projektu, gdy ekipa filmowa, która miała dokumentować cały tydzień projektu, nagle z przyczyn niezależnych - nie mogła się pojawić.
W życiu nie ma przypadków i w tym samym czasie pojawił się „Mario”. Dziesięć godzin przed rozpoczęciem tygodnia festiwalu bólu, projekt filmowania trafia do człowieka nam nieznanego. Było dużo zwątpienia, które zostało rozwiane w dniu rozpoczęcia projektu. „Mario” pojawił się dwie godziny wcześniej w studio i rozkładał swój sprzęt, gdy Mistyk i Chrapski weszli do studia. Byli niesamowicie zaskoczeni – dodaje Marchewa.
Ania okazała się strzałem w dziesiątkę. Chłopaki obstawiali, że w okolicy czwartego dnia trafi do szpitala, tymczasem dopiero w piątym dniu pojawiły się łzy i gniew.
To był punkt zwrotny tego projektu, bo o wydobycie tego gniewu chodziło Mistykowi - o znalezienie tego zakamarku w osobowości ludzkiej, kiedy tracisz poczucie człowieczeństwa, a przemawia przez Ciebie tylko zwierzę, instynkt samozachowawczy, izolacja emocjonalna. Ten moment jest zawsze niesamowicie duchowym przeżyciem. To inny stan świadomości, niedostępny dla każdego. Trash to przeżycie - trash zmienia życie – komentuje Chrapsky.
Ostatnie dwa dni, przebiegły już lżej. Moment złamania pozwolił wejść Ani na inny poziom, sami nie wiemy, jaki, bo gdy powiedzieliśmy „koniec” w siódmym dniu, Ania ucieszyła się, jednocześnie mówiąc „chcę jeszcze!”.
Projekt odbył się w marcu, na 10 dni przed zamknięciem studiów tatuażu z powodu wprowadzenia stanu zagrożenia epidemicznego. Powstał film dokumentalny (premiera już wkrótce na YT) oraz książka, która będzie do kupienia na stronie internetowej studia Noise.
Mistyk: To mój kolejny manifest artystyczny. Jestem drapieżnikiem artystycznym, moja misja jest zajebiście prosta: chcę tworzyć, a móc tworzyć to zaszczyt. Świat bez sztuki jest nudny. Wyobraź sobie sytuację, w której znika sztuka, muzyka, architektura, design - co zostaje? Dlatego ten projekt to bunt, to wściekłość, to ja.
TattooArtist
Chrapsky: Rage to dla mnie ogromne przeżycie. Coś, czego do tej pory nie doświadczyłem. Rage to dla mnie manifest wobec świata, nierozumianego, jako ogół, ale mojego świata wewnętrznego, w którym zacząłem się poruszać, odnajdując coraz bardziej w sobie drogę, jaką daje mi trash. Jestem na początku tej drogi. Mimo to dostrzegam w tym swoje wnętrze z innej perspektywy, perspektywy znanej tylko mi. Projekt ten przesunął moją świadomość do momentu, w którym byłem tylko ja i trash. To było coś niesamowitego, co prawdopodobnie zdarzyło się pierwszy i ostatni raz w moim życiu... a może nie... może właśnie od tego wszystko się zaczyna.
TattooArtist